Ik heb een hele tijd geen blogs meer geschreven, want de tijd gaat snel. De eerste weken gaan heel erg langzaam en dan opeens, voor je het weet, ben je alweer bijna aan het einde. Vandaag is mijn laatste werkdag en volgende week donderdag vlieg ik weer naar Nederland.
De laatste weken heb ik veel bezoek gehad. Alle weekenden waren vol en ook komend weekend krijg ik weer bezoek. Al dat Nederlandse bezoek is heel gezellig, maar brengt me ook in de war. Ik begin Nederlands te praten tegen mijn collega's bijvoorbeeld.. In de war beschrijft sowieso nu wel mijn algehele toestand. Het is een raar idee om weer terug te gaan naar Nederland, maar ook wel weer fijn. Ik mis mijn fiets, mijn verwarming, mijn familie en vrienden en het feit dat alles van zelf gaat. Als je wat wilt weet je precies hoe je het moet regelen en dat weet je hier niet. Dat blijft best vermoeiend. Daar tegenover staat dat alles hier een avontuur is en je nooit precies weet waar je aan toe bent. Zo loopt hier regelmatig de lunch uit op een drankfestijn of sta je 's avonds opeens met wildvreemden de horote dansen in het museum. Ik verras mezelf ook regelmatig. Zo kon ik gisteravond, tot mijn eigen verbazing, toch zeker 5 zinnen Bulgaars wisselen met de taxichauffeur. En dan had ik ook nog de halve dag doorgebracht in Bulgaarse klederdracht om mee te lopen in een processie... Dan voel je je opeens wel heel Bulgaars.

Hoogtepuntje van mijn EVS was toch wel mijn tv-optreden afgelopen week, over een project dat ik heb gemaakt voor het museum. Het gaat over de museumkat, Argir, die functioneert als rondleider voor kinderen. Ik vond dat niet een heel wereldschokkend idee, maar hier is het genoeg om het nieuws mee te halen. Bijkomend effect is wel dat ze dus niet meer om het project heen kunnen en het hopelijk nadat ik weg ben ook werkelijkheid wordt. Ik verwacht dan natuurlijk wel als eregast aanwezig te mogen zijn bij de opening! Als ik nadenk over wat ik heb 'bereikt' in het museum is het concreet niet bijster veel. Ik ben een Instagramkanaalgestart, enkele details van de collectie zijn uitvergroot en bij de objecten geplaatst, ik heb een crowdfunding handleiding geschreven en het Argir-project gemaakt. Maar toen ik gisteren met mijn mentor Mariya en Lora (hoofd van een fund) sprak bedankten zij mij vooral voor het feit dat er voor hen deuren waren geopend die voorheen gesloten bleven. Een beetje Nederlandse invloed heeft hen toch geholpen om meer voor elkaar te krijgen en dat geeft een heel goed gevoel.

Maandag was mijn afscheidsfeest en ben ik bedolven met cadeau's. Zo veel, dat ik niet eens weet hoe ik het kwijt moet in mijn koffer. Dankzij Diede ben ik al van al mijn zomerkleding én sportkleding (nooit gebruikt) af, maar alsnog wordt het een hele challenge, dat inpakken. Ik zit de laatste week daar dan ook vooral over in de stress, wat ik allemaal nog aan wie wil geven en wat wel en niet meegaat. Al weet ik ook wel dat er hier genoeg mensen zijn die even tijdelijk op mijn spullen zouden willen passen, heb ik toch het liefst alles gewoon mee. Komend weekend komt de Huilende Lever op bezoek (alle 7!) en ga ik nog flink genieten van mijn nieuwe favoriete cocktail (Margaritha) en hopen dat er nog wat sneeuw valt (waarschijnlijk niet). Daarna reizen we samen naar Sofia en breng ik daar nog wat dagen alleen door. De eerste plannen voor als ik terug ben zijn alweer gemaakt, dus ik krijg het vast weer druk als vanouds. Nu nog een baan!